De opening van ONLINE EDUCA BERLIN 2013 werd verzorgd door een dame die zei dat ze 62 jaar was, nooit de kans heeft gehad om haar studies te beëndigen en nu stichter is van een Stichting Germany/Ethiopia : Beate Wedekind. Ze vertelt ons de cijfers van deze EDUCA-editie : 91 landen, ca 100 sessies, 15 keynote-sprekers, 360 sprekers en … 2000 deelnemers. Vandaar dat de zitjes zo dicht bij elkaar stonden.
Emanualle Barroso opende de conferentie vanuit een ander locatie (en een ander tijdstip) met een warm pleidooi voor Open Education. Daarbij promootte hij een Europees programma dat Education Providers, Governments en andere spelers bij elkaar brengt. Nogal vaag dus. Wat wel te smaken was is zijn pleidooi om alle kennis die in Erasmusprogramma’s aan bod komt ook open te gooien naar de wereld.
Professor Dr. Viktor Mayer-Schönberger had het over “big data”. Heel zijn presentatie is een pleidooi van bewustwording rond de massale aanwezigheid van digitale data (276 billion bytes circuleren er nu rond). Onderzoek was meestal gebaseerd op steekproeven, omdat we niet alles kunnen onderzoeken. Dit wordt nu meer een meer achterhaald. Hoe groter de kwantiteit (aangeboden door het internet), hoe groter de kwaliteit van het onderzoek.Wat miljoenen mensen aanklikken of typen kan geregistreerd worden en als basis dienen voor gefundeerde voorspellingen. “KHAN university is not about learning alone, but also about capturing data” van 45 miljoen deelnemers uit 5000 lessen. Het verwerken en analyseren van deze data leidt tot een verbetering van het aanbod.De enorme kwantiteit aan data (big data) biedt de mogelijkheid leren gericht bij te sturen. Dit is de grote uitdaging voor het onderwijs, zeker met de opkomst van de MOOC’s.
Schönberger ziet naast de immense mogelijkheid van deze schat aan data ook de gevaren. Er klonk een voorzichtig applaus tijdens zijn pleidooi tegen monopolievorming.
Dr Jeff Borden van Pearson had het in zijn keynote over Education 3.0 of het samenspel van Neuroscience, Learning Psychology en Education Technology. Weeral een pleidooi om de klassieke onderwijspatronen los te laten. Education 3.0 onderzoek bewijst dat samen werken meer resultaat opbrengt. Een oud verhaal, maar een recent verhaal is dat “ons werk gebeurt voor 78% in team, in het huidig onderwijs wordt er maar voor 18% aan groepswerk gedaan”. Nog een oud verhaal : “Opmerkelijk is dat het aan the University of Columbia in 1990 verboden was om samen een werk te maken (wegens niet betrouwbaar, oneerlijk,…). In 2000 was het een verplichting”. Hij gaf enkele losse voorbeelden van neurologisch onderzoek. We studeren ideaal bij 76 db. Commentaar van mijn Engelse buurman bij een clipje over dit onderwerp: “why they bring that over a bloody year”.
Tablets Tools that make Learning Fun
Ik start al met het besluit : veel research en practices werden dus getoond, maar de ” fun” heb ik niet beleefd.
ITI Egypt (foto) toonde in de presentatie een overzicht van haar ADI-analyse : een eigen tablet maken (Android) , een cloudservice inrichten en interactive content ontwikkelen. Hun pilotproject concentreerde zich op een school in Asyut (Opper-Egypte, het zuiden dus). Resultaten van de evaluatie waren zeer bemoedigend. Vooral het onderwijzerskorps was enthousiast over de interactie en het samenwerkend leren. Dit werd vergeleken met een traditionele setting. De spreker toonde een klasje met 90 kinderen.En ik dus maar klagen dat de zitjes van de plenary te dicht bij elkaar stonden!
Christina Gitsaki deelde met ons haar bevindingen over een iPad-project voor brugprogamma’s. Een zeer onderbouwd project waar we veel uit kunnen halen.Dr. Gitsaki was zo vriendelijk maar haar Prezi-adres te geven : http://prezi.com/58wo_czisxrh/ipad-initiative-in-the-uae/
Daar hebben we weer een Pearson Guy, ze domineren samen met Blachboard dit gebeuren!
Jeremy Rudi, van Pearson dus, had het vooral over iPad initiatieven in Afika en het Midden-Oosten. “Africa & Middle East” heeft dus nog altijd in de Angelsaksische instituten 1 regio-manager.
Zaya.org in India, iSchool.sn in Zambia, Eneza in Kenia en Fatih in Turkije. De moeite waard om te Googlen.Het Fatih project in Turkije (elke leerling/student een gratis tablet) gaat over 17 miljoen tablets, waarvan er in november 2013 al 675.000 zijn bezorgd.
Zeer leerrijk dus, maar geen toepassing echt zien werken, dus geen fun.
Komen eten.
Tijdens de lunch een fantastische tip gehad van een ICTO-administrator uit Lillyhammer, Noorwegen (je weet wel : winterspelen, maffia TV reeks met Van Zandt).
Een digitale knop met ingebouwde micro: te bevestigen op je hemd, een iPhone of iPad op een pikkeltje met een draaiend as en we hebben een Kai-Mini in plaats van een Kai-Mook. De demo toont een docent die door de klas loopt, naar het bord gaat en aantekeningen maakt. Geweldige audio, geweldig beeld.
Een Sinterklaaskadootje voor mijn collega Joris Desseyn : http://www.swivl.com
Masterclass Videolab
Ik moest in zaal Chess zijn, maar ik belandde in zaal Check. De onthaaldame vroeg nochtans Chess or Check? Ik zei : “ooh, have to check that!”. “This way, sir” , glimlachte ze. Zo belandde ik per abuus (zoals in de film Clockwise met Cleese) in één van de boeiendste sessies van de dag : masterclass Videolab.
De formule is eenvoudig : toon de vervelendste educatieve opnamen (er is genoeg aanbod), toon dan de beste Hollywood filmfragmenten van de laatste decennia, vraag wat er nodig kan zijn om dergelijke meesterwerkjes neer te zetten en besluit dan dat educatieve opnamen ook boeiend kunnen zijn. Het gaat over spelen met licht, geluid, beeld en vooral editing. Het is een kwestie van te kijken en te leren, zonder dat je daar mass’s budget moet tegenaan gooien. Eens kijken naar Baseball in tijden van cholera (wij keken vanaf minuut 21).
De vragenronde weekte toch wat los. Daar kwam onder andere de weerstand aan bod die videobeheerders ondervinden bij onderwijzend personeel : niet graag gefilmd worden, paniek als ze al het woord “uploaden” horen, ….
Een goede ondersteuning is dus essentieel.
MOOC’s : the learner perspective
In onze dienst ICTO is er een gezond meningsverschil tussen pro- en contra-MOOCers.De titel van deze plenum-sessie is dus voer voor een gezond debat. Vooral de dia van één van de sprekers werd meermaals getoond om het probleem nr. 1 aan te kaarten. 2,69% is persistent (pro-MOOCers worden ziek van het woord “drop-out” en ze verkiezen dus “persistence”). Wat kunnen we daar aan doen. Ik geef maar meteen de tips van Nicholas Breakwell (HIBERNIA COLLEGE, Ireland ):
- werklozen met een universitair diploma (MBA) zijn de volhouders. Dus richt je naar dat publiek. (Algemene hilariteit in de zaal)
- Des te meer taken je verbindt met een discussieforum, des te meer engagement
- Structureer je inhoud nauwgezet
- Geef niet te veel geld uit aan instructeurs of facilitators, maar steek je geld in inhoud. Dit laatste (zoals ook de vorige stellingen) is gebaseerd op onderzoek waarbij “gefaciliteerde groepen” even goed scoren als groepen met een beperkte begeleiding.
Samar Zushi (foto) baseerde zijn onderzoek naar leerervaringen met MOOC’s op de Google Blogs rond MOOC’s. Hij heeft alle commentaren in categorieën gestoken. Ik vermeld een aantal die opvallen :
- “het is moeilijk om postings op fora bij te houden. Het gaat te snel.”
- “geen begrip voor groepstaken. Waarom niet individueel?”
- ” onduidelijke inhoud en richtlijnen”
Bij het debat kwam tot uiting dat de deelnemers van MOOC-sessies het ook moeilijk hebben om vol te houden. Toch waren er ook getuigenissen van mensen die al meer dan 1 MOOC sessie achter de rug hadden (één sprak van 8 op 1 jaar). Een MOOC deelnemer zei dat volhouden niet prioritair was. Ook het behalen van een certificaat was voor hem niet zo belangrijk. Belangrijkste is dat je iets wil leren. Hij pikte uit het aanbod datgene wat hem interesseerde. Soms 2 lessen, soms een heel curriculum.
De afsluiter van de mederator Seb Schmoller was ook niet mis. Als je zelf een MOOC wil opzetten, begin dan maar vast eerste als een MOOC-student. Mooi.
Het is vrijdag 6 december en ik krijg op weg naar mijn volgende sessie, ter hoogte van de tent waar de Arabieren hun gasten ontvangen op lekkere thee, van Sinterklaas een minuscuul speculaasje.
Are you scared of students using social media in classroom?
Mijn planning was terug een MOOC sessie, maar daar ben ik van afgestapt. Daar heb ik nu wel een beeld van. Sorry Mevrouw De Waard. Dan maar naar een sessie op zoek naar praktijkvoorbeelden uit het klaslokaal over het gebruik van sociale media.
Daar blijft mij de presentatie bij van de Fin Intikka (foto), lesgever in secundair onderwijs, en het gebruik van video-conferencing met WEBLI. Hij is één van de weinigen die ook materiaal bij had zoals een webcam, micro’s en dit dan ook demonstreerde. Maar wat vooral mijn ogen opende zijn de tips zoals : limiteer uw materiaal. Toon wat je moet tonen en gebruik niet alles door elkaar zoals een documentlezer, je Powerpoint en een whiteboard.Wees bewust van je rol als transmittor. Je bent nu meer een filmdirector van de les dan een leraar.Gebruik een aangepaste lesplanning in plaats van een klassieke lesvoorbereiding van een hoorcollege.
Video Lab : editing
Nog meer praktijk dus me een hands-on sessie. Als professional tools werden vernoemd : Adobe Premiere Pro, Final Cut Studio en Avid Media Composer. De meeste deelnemers waren Camtasiagebruikers. Johannes Louis, filmmaker, gaf de tip aan laatstgenoemden om toch over te stappen naar een meer professionele tool. We deden een paar experimenten met Adobe Premiere, maar die vervaagden al vlug in de talrijke vragen van deelnemers. Of beter gezegd van één bepaalde deelnemer. Mooi was dan weer het voorbeeld van de 180° regel, waarbij prompt een camera werd uitgehaald, een chinese vrijwilligster werd gevraagd om recht tegenover Johannes op een stoel te gaan zitten. Wat die 180° regel juist is, vertel ik wel als daar een comment op komt in deze blog. Andere tips zijn al meer bekend : elke cut moet doordacht zijn, wat wil je juist bereiken (nieuwsgierigheid, spanning,…), een cut moet logisch én visueel aantrekkelijk zijn.Neem sowieso elke scene meerdere keren op zodat de editor een ruime keuze heeft. Wissel op tijd van beeld (bvb. eerdere beeldwisseling dan dat de spreker uitgesproken is). Zoom nooit meer dan 10% in tijdens editing want bij meer heb je pixellation (behalve als je een camera hebt van zeer hoge kwaliteit – een deelnemer had er één van 120 beelden/sec.) Weinig hands-on, maar toch leerrijk.
Is it easy to integrate mobiel learning in your teaching?
Arndt Bubenzerhad het over 6 uitdagingen waar niemand graag over praat : concept, didactiek, devices, tools, beperking van info, de kostprijs.
Zijn bedrijf kon toch prat gaan op wat ervaring en daarom zou ik zijn aanbevelingen au serieux nemen. HTML5 (alleen nog een probleem met browsers op bepaalde Android devices) Ze gebruiken tools zoals Articulate Storyliner (toonden een voorbeeld met SCORM voor Moodle) en andere PPT style authoring tools. Phone Gap voor conversie naar Apps.
Tom Wambeke (foto), werkzaam in ILO-Turijn en afkomstig van een regio waar, volgens zijn woorden,meer beesten zijn dan mensen (sic), toonde een aantal voorbeelden in WordPress. Via SMS kon je vragen afvuren die werden getoond op groot scherm. Mooi, mooi, mooi.
In de zaal met ca 40 deelnemers zat er 1 Windows Phone gebruiker (ik dus), 2 Blackberries en de rest.
Besluit
Als je al wat EDUCA-ervaring hebt, is het aan te raden om naar praktijksessies te gaan. De keynote-sprekers doen elk jaar hun best, maar hun boodschap is gekend. Toch voor mij. MOOC’s waren prominent aanwezig en volgens sommige deelnemers iets te prominent. Sessies over Mobile Learning zie je evolueren in kwantiteit én kwaliteit. Het meeste had ik persoonlijk aan de video-sessies. Niet zo verwonderlijk, hoe arm zouden MOOC’s, mobiele toepassingen en leren in het algemeen zijn zonder beeld.
Filed under: Beeld en geluid, Conferentie, Mobile learning, MOOC | 2 Comments »
ICTO HUBrussel Weblog 