Tegenover Twitter, de gedoodverfde hype voor 2009, heb ik al een jaar lang een nogal sceptische en/of ambivalente houding, maar dat neemt niet weg dat ik gretig alles zal lezen waarin men poogt de voordelen ervan aan te prijzen. Met name natuurlijk wat betreft toepassingen in het onderwijs.
Twitter is zo’n web 2.0 toepassing waarop je een account aanmaakt en vervolgens stuur je dan in korte boodschappen (max 140 tekens, cfr. sms) alles het net op wat je maar kwijtwil. Dat kan gaan van ‘ik heb een kater’ of ‘vanavond eten we spruitjes’ tot een link naar een baanbrekend wetenschappelijk artikel. M.a.w. elke communicatie die je kan vatten in 140 tekens kan getwitterd worden. Het gaat er zogezegd om dat je het antwoord op de vraag “Wat ben je aan het doen?” wereldkundig maakt.
Wie kan dat dan lezen? In principe iedereen die naar Twitter surft, maar in de praktijk ga jij andere twitteraars ‘volgen’ en word je zelf ‘gevolgd’, wat betekent dat mensen die jou volgen geattendeerd worden op jouw ‘tweets’ (ja, je moet je wel even inwerken in het jargon). Dat kan op de twittersite zijn, maar dat kan ook in allerhande andere web 2.0 toepassingen zijn, zoals bv. op Facebook of op Netvibes of op een blog enz. De tweets kunnen je in principe ook via sms bereiken, maar dat is voorlopig in dit land niet meer mogelijk. Je kan wel boodschappen uitsturen via je gsm.
Nu kwam ik vandaag via een blogpost van Wilfred Rubens uit op deze presentatie: ‘Eighteen Interesting Ways to use Twitter in the Classroom’. En dat is me toch een inspirerende bijdrage! Met creatieve ideeën en hedendaagse ICT tools is er bijzonder veel mogelijk.
Filed under: Communicatie, Didactiek, Web 2.0 | Tagged: microblog, onderwijs, twitter | Leave a comment »